sinesten
aproximadamente escrito hace 62 horas...
hortzak erakusten dizkit bizitzaren oihartzunak...
zein zaila den arrazoi baten zai... mugatua zaudela onartzea... denbora badoala eta atzean zu zaudela...
zein zaila den arrazoi baten zai... mugatua zaudela onartzea... denbora badoala eta atzean zu zaudela...
hutsik sentitzea... arnastea... ezerk ez zaituela berpizten...
ezinezka ta minez aurrera...
ezinezka ta minez aurrera...
norabidea jada galduta....
hitz merkeen mintzaira tristea...
ezer ulertzen ez duelako... nire bihotzak nire sentimendu guztien erruz...
jaioko naiz etorkizun hartan.... zeure alboan oroituz nola...
nire penak ez ziren munduko uholdeen kausa...
norbaitek, zerbaitek lagun nazadan nor naizen
sinesten...
sinesten, sinesten, sinesten....
nor naizen sinesten, sinesten....
hitz merkeen mintzaira tristea...
ezer ulertzen ez duelako... nire bihotzak nire sentimendu guztien erruz...
jaioko naiz etorkizun hartan.... zeure alboan oroituz nola...
nire penak ez ziren munduko uholdeen kausa...
norbaitek, zerbaitek lagun nazadan nor naizen
sinesten, sinesten, sinesten....
nor naizen sinesten, sinesten....
---------------------------------------------------------------
lo siento mucho de verdad, he pasado unas semanas bastante mal, no he estado en mi mejor momento, la verdad que he sufrido como nunca y el estar mal conmigo misma ha hecho que lo pague con los demás, siento mucho si he fallado a alguien si he dado alguna mala contestación, lo siento de verdad
para mi han sido días difíciles, tanto por el tema de amor, como por lo demás, me he sentido bastante sola, sin saber en quién poder confiar, he sentido que la gente me quiere solo por interés, he estado días sin hablar con mis mejores amigos, he estado insoportable con jon, con mi padre mucho tiempo sin estar, con mi madre tuve otro problema, lo cuál, ha sido una mala temporada para mí
por otra parte estuvieron en mi casa unos amigos en semana grande, y bueno a vosotros también pediros disculpas y sobre todo agradeceros que hicieseis lo posible para animarme, que aceptaseis tan bien el conocer nueva gente, tener que estar con Jon cuando yo trabajaba, ha sido una gran acogida, así que el año que viene estáis invitados, y eso sí, el año que viene yo saldré todas las noches, como una bala, de verdad gracias por ser tan comprensivos
y bueno ya explicado muy muy muy por encima los malos días que he pasado, deciros que poquito a poquito voy mejorando y dando pasitos, intentando arreglar un poco mi vida, porque estos últimos días han sido caóticos
de momento he podido hablar con algunos amigos y amigas bien sintiendo eso que necesitaba sentir, que no estoy sola, por otra parte hoy he estado con mi aitatxo, super super contenta de poder abrazarlo mientras me decía que me echa mucho de menos es gratificante, por otra parte el viernes es el cumple de jon y es algo que me hace ilusión, ya que nunca he estado en sus urtes, y con gorka también estoy medianamente feliz, ya que he conseguido que no me dejase de hablar del todo, yo por mi parte me he calmado muchísimo con él después de la conversación que tuvimos ayer, ya que me quedó claro que realmente me quiere y le importo, y hemos decidido volver a hablar después de esta semana, y mantengo la esperanza la ilusión y las ganas de que nos vaya bien
lo cuál, pasito a pasito, voy levantando la cabeza gracias a todos vosotros
os quiero muchísimo!! sobre todo a mi familia, a mis dos amores y a mis amigos
Comentarios
Publicar un comentario